نه،

این نگاه تو نیست؛

برقی ست

از آخرین دَمِ خورشید

بر دست و دشنه یی

تا در شب آهنگ جان کند.

هر آنچه لشکرِ مرگ

در روشنای روز

قادر بدان نبود،

آری، همان کند.

خورشیدِ سر فرو برده در افق

هر مشتِ آفتابِ آخرین که بیافشانده بی دریغ،

بر قلب من

و قلبِ خداوندگان امید

باری،

کشیده تیغ.

واکنون که بی شکیب

گم می شوم در عمق شبهای ناگزیر

گم می کنم تمام جهان را

در بی نگاه تو، در بی مقصدی که در نگاه تو بود،

گم می کنم هم این و هم آن را.

واشینگتن ، 24 دسامبر2011

اراجیف

سرانجام، خواست مکرر دوستان ارجمندم سبب شد تا بنویسم: این اراجیفی که در تابناک و رجانیوز و کیهان رهبر جمهوری اسلامی علیه من منتشر شده، به گمانم، بخشی از پروژه ی جدید مقابله ی این حکومت با "تهاجم فرهنگی" ست؛ همان پروژه ی آشنا و نفرت انگیز تخریب آدمهایی که ازشان لطمه می بیند. کسانی هم که از روی دست این مراکز جهل و جنایت، بازنویسی می کنند، به خودشان نگاهی بیندازند که مبادا عمله ی این مراکز شده باشند.
مهدی فلاحتی

سرنوشت یک پرونده

نمی دانم آیا هستند کسانی چندان ناآگاه که همچنان می گویند "تا نباشد چیزکی، مردم نگویند چیزها"؟ و نمی دانند که همیشه آنان که شایستهِ هسته خرمایی هم نبوده اند،
به بوی کبابی، حقیرانه چاقوهای بی دسته می سازند تا با تکیه بر چوبدستِ حسادتهای حقیر به مقصودهای حقیر برسند؛ غافل از آن که چاقوی بی دسته، دست و پای همین آدمهای حقیر را شل و پل می کند! سرنوشت شکایت از من و از صدای آمریکا را در وبسایت دادگاه فدرال آمریکا گوگل کنید. قاضی، حتا آنقدر برای شکایت حضرات، ارزش قائل نشد که برای رسیدگی به شکایتی که 150 میلیون دلار غرامت می خواست، یک جلسه دادگاه برگذار کند! قرار منع تعقیب پرونده صادر کرد و پرونده مختومه اعلام شد.
مهدی فلاحتی