چراغی
می زند سوسو
و چندان بی قرارم من چنان چون پیش
و همچون پیش
جانم اشتیاق است از حضور همدلی همراه
اگرچه زخمهای کهنه را هم می برم با او
چراغی می زند سوسو.
این روزها صحبت از انتخابات است. انتخاباتی که 4 تا 8 سال آینده مردم
ایران را رقم خواهد زد.
اما در این روزها تنها چراغی که در نا امیدی سوسو می زند و مردم بیش
از پیش حضورش را غنیمت می شمارند و البته رژیم به هر طریق سعی در خاموش کردن این
چراغ دارد خاتمی است.
چرا از خواست مردم حمایت نکنیم؟